mrowiło się
Korpus Języka Polskiego PWN
Autentyczne przykłady użycia w piśmie i mowie zgromadzone w Korpusie
- ... stopni na perony. Długo pobrzękują za nimi puste konwie.
Żwawiej mrowią się wokół pociągu chuderlawi żydzi w czarnych chałatach i niezdarnie sterczących... - ... nakazał. I gałkami oczu nie poruszał, a jednak widział, jak mrowiąca się chmura zawisa nad nim, jak wypuszcza w dół wijącą się...
- ... tam widzisz? - zaniepokoił się Istvan.
- Mur. Spójrz - pokazał ręką na mrowiące się listki. - Po wierzchu mięciutkie trzepoty, ładne dla oka, a od... - ... siłową. Teraz jak gdyby zmaterializowała się nagle, oblepiona grubą warstwą mrowiącej się czerni; to puchła niby olbrzymi bąbel lawy, to kurczyła się...
- ... do wąskiej kiszki podłużnego pokoju, pod stiukami ciężkiego sufitu, wśród mrowiących się na tapecie kwiatów. Gdzie chodzi, chodzi Baj po ścianie i...
- ... który był dotąd bezpieczny, o tyle bezpieczniejszy od tamtego z mrowiącymi się na tapecie różami. Bo tu jest i łóżko mamy, azyl...
- ... Pozostanie do końca wszędzie, gdzie może rozbłyskać światło, rozbrzmiewać poezja, mrowić się życie, tętnić muzyka, wszędzie gdzie jakaś namiętność może pozować dla...
- ... przez noce. Czarne ich, połyskliwe, gwarne zbiegowiska oblegały miasto. Nocami mrowił się ten ciemny zgiełk naczyń i napierał jak armie rozgadanych ryb...
- ... Dość, że stąpał chwiejnie i nierówno. W chudych, skulonych ramionach mrowił się jakiś dreszcz bolesny jakby mroźnych, przenikliwych dotknięć. Oczy patrzyły przed...
- ... niegdyś była GÓRA... Ona była z żelaza... i w grotach mrowiło się od kruszcowych kopaczy... Oni wieczne ognie podsycali, żeby te metale...
- ... wrzawie, z uniesionymi młotkami, które bielały w zachodzącym słońcu. Później mrowiło się w mięśniach miłe zmęczenie. Zsiadali, oddawali konie stajennym, którzy podbiegali...
- ... tkwił wsparty o ścianę, żarzył się pomidorowym tłem, na którym mrowiły się cienie nóg przechodzących gości.
- Zdaje się, żeśmy go przynieśli nie... - ... przywierając do niego mokrym, rozpalonym policzkiem.
Poprzez siatki w oknach mrowiły się rozmazane światełka na murach sąsiednich willi, zaciągało dotkliwym smutkiem, jakbyś... - ... szelest sukien Róży, studenckie bufonady Władysia. W tych bladych pasmach mrowiły się strzępy zdarzeń już bolesnych, chociaż nie spełnionych. Marta nie tylko...
